امپراتوری کیندر و نوتلا

شیشه‌های شفاف با درهای سفید، عکس یک تکه نان تست پوشیده از کرم شکلاتی و یکی، دو تا فندق؛ این تصویر آشنای شیشه‌های نوتلا است، یکی از مشهورترین محصولات شکلاتی دنیا که هواداران پروپاقرصی دارد. همین عشق به شکلات است که دهه‌هاست کسب‌وکار خانوادگی فررو را به جایی رسانده که حالا در میان برترین ثروتمندان جهان بنشینند. ماجرای این کسب‌وکار خانوادگی از زمان جنگ جهانی دوم شروع شد، از زمانی که در حاشیه منازعات و درگیری‌ها، پیترو فررو بیشتر از هرچیزی سرش را گرم کاروبار شیرینی‌پزی کرد. پیترو شیرینی‌پزی بود در شهر دولیگانی در ایتالیا که برای رونق بیشتر راهی شهر تورین شد و مغازه خودش را باز کرد.

با شروع جنگ جهانی دوم مغازه‌اش را به ناچار از تورین به آلبا منتقل کرد، جایی که قرار بود تبدیل به خانه اصلی یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های شکلات‌سازی در جهان شود. همسرش پیِرا مغازه را می‌چرخاند و پیترو مشغول آزماش کردن ترکیبات جدید و دستور پخت‌های تازه شد، تمرکزش را روی تولید محصولات جدیدی گذاشت که در وضعیت جنگ و کمبود شیرینی و شکلات‌های معمول بتوانند جای خالی آنها را پر کنند. در زمان جنگ، یکی از محبوب‌ترین انواع شکلات در ایتالیا کمیا شده بود؛ گیاندوجا نوعی کرم شکلاتی بود که در دوران ناپلئون تولید و استفاده از آن رایج شد.

پیترو سعی کرد تا محصولی شبیه به همان گیاندوجای محبوب تولید کند، کرمی که از ترکیب فندق و کره کاکائو  تهیه شد و نامش را گذاشت «پاستا گیاندوجا». تلاش‌های او با تمام شدن جنگ جواب داد و فروش محصول تازه را در سال 1946 آغاز کرد. برای تبلیغ این محصول که شکلکش شبیه به کره بود و  قرار بود مانند کره هم روی نان مالیده شود، به هر مشتری که نان می‌خرید یک قالب از شکلات می‌دادند تا همراه نان امتحان کنند و همین موضوع به معرفی شکلاتی که قرار نبود تنها به عنوان شکلات مصرف شود کمک کرد. هزینه تولید محصول بالا نبود و در نتیجه قیمت عرضه آن هم برای عموم مردم مناسب بود و همین باعث استقبال بیشتر از آن شد به گونه‌ای که تا پایان همان سال کاروبار این محصول تازه آن‌قدر گرفته بود که فررو توانست هم شرکت خود را به صورت رسمی ثبت کند و هم 50 نفر را استخدام و شرکتش را در همان شهر آلبا به ساختمانی بزرگ‌تر و مجهزتر منتقل کند.

بعد از یک سال اول، وقتی که حداقل فروش محصول تضمین شد، پیترو کار تماس با کشاورزان محلی را آغاز کرد تا با آنها برای خرید مقدار ثابتی از فندق قرارداد ببندد. بعد از مدتی هم به جای عرضه محصول به عمده‌فروشان خودش دست‌به‌کار شد و ناوگان ارسال محصول خودش را راه انداخت تا در هزینه حمل و نقل هم صرفه‌جویی شود. برادر پیترو با نام جیووانی از ابتدای کار تاسیس شرکت همراه او مشغول به کار شد و عمده کار ناوگان حمل و نقل را او هدایت می‌کرد و توانست در طول چند سال کمک بزرگی برای عرضه مستقیم محصولات به مشتریان باشد.

کمی روغن اضافه

میشل فررو، فرزند پیترو در سال 1950 به کسب‌وکار خانوادگی پیوست و زیر نظر پدر و عمویش کار را آغاز کرد. در همان دهه 50 بود که پس از فوت هر دو برادر، میشل کار را در دست گرفت و در رأس شرکت نشست اما او هم مانند پدرش از تولید ترکیبات جدید لذت می‌برد. برای همین بود که به دستور تهیه قدیمی پدر اندکی روغن گیاهی اضافه کرد و از آن به بعد بود که کرم شکلاتی‌های معروف، بیشتر حالت خامه‌ای به خود گرفتند و دیگر به راحتی روی نان‌های صبحانه پخش می‌شدند. میشل محصول جدید را در شیشه‌های کوچک عرضه کرد و نام «نوتلا» را برایشان برگزید. محصولی که امروز برای بسیاری از افراد شناخته‌شده است در واقع حاصل خلاقیتی بود که او در سال 1964 به خرج داد.
دهه 60 میلادی، دهه ورود نوتلا به سایر کشورهای اروپایی بود؛ اول آلمان بعد فرانسه و انگلستان. هم‌زمان با پا گذاشتن به کشورهای تازه، نوبت به معرفی محصولات تازه هم رسید. در اواخر همین دهه بود که قرص‌های نعنایی تیک‌تک از سوی شرکت فررو تولید شدند. این محصول به صورت خاص بازار امریکا را هدف گرفته بود، فررو می‌دانست که امریکایی‌ها محصول معروفی دارند به نام کره بادام‌زمینی، همان ظرف‌های شیشه‌ای که با کرم بادام‌زمینی پر شده بود، همان‌گونه همراه با نان صبحانه خورده می‌شد و رقیبی بسیار سرسخت برای نوتلا به شمار می‌رفت. فررو تصمیم گرفت به جای آغاز کار با رقابت، قرص‌های کوچک نعنایی‌اش را برای امریکایی‌ها بفرستد. هم‌زمان با ورود تیک‌تک کار اولین دفتر شرکت فررو در نیویورک هم آغاز شد.

تخم‌مرغ‌های هیجان‌انگیز

میشل فررو در اواخر دهه 60 به سراغ مشتریان تازه رفت، این‌بار محصولی ارائه شد مخصوص بچه‌ها. در سال 1968 شکلات کیندر وارد بازار شد و تا سال 74 خط تولید کیندر به صورت مستقل فعالیتش را آغاز کرد؛ خط تولیدی با محصولات گوناگون تنها برای بچه‌ها. یکی از معروف‌ترین محصولات این خط تولید که در گذر زمان همچنان هواداران زیادی بین بچه‌ها دارد تخم‌مرغ‌های شکلاتی کیندر است، همان چیزی که ما آن را به اسم تخم‌مرغ شانسی می‌شناسیم. شکلاتی شبیه به تخم‌مرغ که در دلش یک تکه اسباب‌بازی جاسازی شده و همین باعث شد تا در میان کودکان تبدیل به محصولی پرطرفدار شود. آن اسباب‌بازی‌های کوچکی که در دل شکلات مخفی شده بودند باعث شد تا این محصول فررو در میان بزرگ‌سالان هم محبوب شود، هرکسی در هر سن و سالی که باشد گاهی بدش نمی‌آید غافلگیر شود. کمی بعد از رونق بازار تخم‌مرغ‌های کیندر، اسباب‌بازی‌های کوچکی که در دلشان جاسازی شده بود تبدیل به سوژه‌ای برای سرگرمی شدند، خیلی از کودکان و گاهی بزرگ‌سالان شروع به جمع‌آوری کلکسیون اسباب‌بازی‌های کوچک کیندر کردند.
فررو در اواخر دهه 90 کارش را به اروپای شرقی هم گسترش داد و در لهستان، مجارستان، جمهوری چک و روسیه شعبه زد. تا نیمه‌های این دهه فروش شرکت به 3 میلیارد یورو رسید و نزدیک به سه‌چهارم از فروش شرکت از بازارهایش خارج از کشور ایتالیا تامین می‌شد.
اروپا البته برای شرکت فررو کافی نبود و قرار شد که بازار امریکا و تمام قاره امریکا هم مورد توجه بیشتری قرار بگیرد. هدف این بود که تا پایان دهه 90 درآمد فررو از امریکای شمالی و جنوبی به یک میلیارد یورو برسد. برای همین بود که شرکت دست به سرمایه‌گذاری جدید زد و سال 1997 با 100 میلیون دلار یک کارخانه جدید در برزیل تاسیس کرد.